Sunday, May 12, 2013

...നഷ്ടം.....

ഇന്നുമെന്‍ ഓര്‍മയില്‍ മായാതെ നില്‍ക്കുന്ന
സ്നേഹത്തിന്‍ നിരകുടമാന്നമ്മ 
അമ്മതന്‍ ചക്കര ഉമ്മയെന്‍ കവിളിലെ
മായാത്ത മുദ്രയായ്‌ തങ്ങി നില്‍പ്പു

വെള്ള പുതച്ചിട്ടുമ്മറനടുവിലായ് 
ശാന്തമായ് സുഷുപ്തിയിലാണ്ട രൂപം 
എന്തൊരു ചന്തമാ മുഖമെന്‍ മുന്നില്‍ 
ഭൂമിയില്‍ മാലാഖ വന്നപോലെ

പിച്ച നടക്കുവാന്‍ എന്നെ പഠിപ്പിച്ച
കൈവിരല്‍ പോലും അനങ്ങിടാതെ
താരാട്ട് പാടിയിട്ടെന്നെയുdക്കിയ
നാവുമിന്നോന്നുമേ മിണ്ടിടാതെ

നിശ്ചലമായോരാ ഉമ്മറകോണില്‍ ഞാന്‍
കുഞ്ഞനിയത്തിയെ ചേര്‍ത്തിരിക്കെ 
എന്‍ മനമെന്നോട് മൂകമായ് മന്ത്രിച്ചു 
അമ്മയില്ലാത്തൊരീ ലോകം- എത്ര ശൂന്യം 
നന്മയും തിന്മയും വേറിട്ടു കാണിക്കും 
അമ്മതന്‍ കണ്ണുകള്‍ കൂമ്പിപോയി 
സത്യത്തിന്‍ നേരെ പകച്ചിരിക്കുമ്പൊഴും
അമ്മ വിളിക്കാന്‍ കാതോര്‍ത്തിരിപ്പു ഞാന്‍ 

അമ്മതന്‍ മാറിലുറങ്ങുവാനാകാതെ
മാതൃ വാത്സല്യം നുകരുവാനാകാതെ
കൌമരമാകെ അനാധത്വമേകുവാന്‍
എന്തിനെന്നമ്മയെ വേര്‍പെടുത്തി

ഒന്നുമറയാതുറങ്ങുമ്പൊഴും പോന്നമ്മതന്‍ 
മിഴികള്‍ തുളുമ്പുന്നുവോ എന്നെ തിരയുന്നുവോ
ആവോളമാമ്മിഞ്ഞ പലമൃതൂട്ടിയ മാറിടം
മെല്ലെ തുടിക്കുന്നുവോ പാല്‍ ചുരത്തുന്നുവോ

No comments:

Post a Comment