എന്തിനെന്നറിയില്ല കാതോര്തിരുപ്പു ഞാന്‍
നനവുള്ള നിശ്വാസം ഉതിരുന്നുവെങ്കിലും
നീയെന്ന സത്യത്തെ ഓമനിക്കുന്നു ഞാന്‍
അറിയുന്നു നീയെന്നെ പുല്കുവാനാവും ദിനത്തിനായ്
കൊതിയോടെ ഇരുളില്‍ പതുങ്ങി നില്‍ക്കുന്നതായ്
അടരാടുവാനുള്ളില്‍ മോഹമുണ്ടെങ്കിലും
സ്വപ്നങ്ങളൊക്കെയും ബാക്കിയാണെങ്കിലും
കരള്തെങ്ങി വിങ്ങുന്നതരിയുന്നുവെങ്കിലും
പ്രിയമുള്ളതൊക്കെയും മറയുന്നുവെങ്കിലും
നിന്നെ അകറ്റുവാന്‍ ആവുകില്ല
ബാല്യകാലതിന്‍ കുസൃതികളും
കൌമാര സ്വപ്നത്തിന്‍ വര്‍ണങ്ങളും
ക്രൂരനാം മര്‍ത്ത്യന്റെ പീഡനമേറ്റുട്ട്
കരയുന്ന ജനനിതന്‍ കണ്ണുനീരും
ഓര്‍ക്കുവാന്‍ മാത്രമീ ഒരു നിമിഷം
ഓര്‍മ്മകള്‍ അന്ധകാരത്തില്‍ വലിച്ചെറിഞ്ഞ്‌
എന്റെ ദുഖത്തിന്‍ അന്ധകാരത്തില്‍ നിന്നും
അന്ധകാരത്തില്‍ അലിയുവാന്‍ മാത്രമായ്
കൈപിടിച്ചെന്നെയും തെരിലെറ്റി
മരണമേ നീയെന്നെ കൊണ്ട് പൊകൂ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
"മരണമേ നീയെന്നെ കൊണ്ട് പൊകൂ "
ReplyDeleteഒരുപാട് നാളുകള്‍ക്കു ശേഷമാണല്ലോ പൊന്നു ഒരു പോസ്റ്റുമായി എത്തുന്നത്‌...ഇടയ്ക്കിടെ വരാന്‍ ശ്രമിക്കുക..
ഇനിയും എഴുതുക...ആശംസകള്‍..