ഒരു ദുഃഖ സന്ധ്യതന്‍ യവനിക
വീഴുന്നു
ഒരു പകല്‍ പക്ഷിയും പോയ്‌ മറഞ്ഞു
ഇരുള്‍ മൂടി അലയുമെന്‍
ആത്മാവുമേതോ
വിജനതയിലെങ്ങോ മുങ്ങിടുന്നു
പറയാതെ അറിയുന്ന രാവുകളും
ഇര തേടി അലയുന്ന പകലുകളും
ഒരു മുഗ്ദ്ധരാഗത്തിന്‍ മര്‍മ്മരവും
ലഹരിയായുള്ളില്‍ പതഞ്ഞുയര്‍ന്നു
അരുമായായ് തഴുകുമീ അളകങ്ങളും
ഹൃദയത്തില്‍ തിരതല്ലും ഓര്‍മ്മകളും
ചിരകാല മോഹത്തിന്‍ ശലഭങ്ങളും
കുറുകുന്നു നൊമ്പര പ്രാവുകളായ്
ഇനിയൊരു പകല്‍ കൂടി വന്നുവെന്നാല്‍
പകല്‍ പക്ഷി പിന്നെയും കൂടണഞ്ഞാല്‍
ഹൃദയത്തിലുതിരുമീ ശ്രുതിയൊന്നു മീട്ടുവാന്‍
ഇനിയുമീ തന്ത്രികള്‍ ഒന്നുചേരും
